Tak czy inaczej, kolejne wydanie ujrzało światło dzienne. Byli tacy, którzy na niego niecierpliwie czekali, ale chyba większość po prostu przyjęła go bez szczególnych emocji. Odnoszę wrażenie, że z roku na rok entuzjazm związany z tym wydawnictwem jest coraz mniejszy. Ale mogę się mylić, to tylko moja, bardzo subiektywna ocena.


No bo tak naprawdę, czym autorzy mogą nas zaskoczyć? Owszem, pokazują nam, że sportsmenki, kolarki... to przede wszystkim kobiety. Pokazują, że można być w światowej czołówce dyscypliny sportu, której nijak po drodze z kobiecymi krągłościami, a jednak i mimo wszystko nie zatracić owej kobiecości. Tak, w tej kwestii wydawnictwo staje na wysokości zadania... od lat. Więc nihil novi.


Tym razem pewnym novum jest nietuzinkowy pomysł, połączony z perfekcyjną pracą grafików. Dziewczęta dosiadają, opierają się o, lub też leżą na częściach rowerowych monstrualnych rozmiarów.
Chapeau bas dla tego, kto to wymyślił.

Skąd, w takim razie, mój brak zachwytu noszący znamiona niedosytu? I nie mam na myśli niedosytu odczuć powodowych zmysłem estetycznym. Minąłbym się z prawdą, gdybym napisał, ze dziewczęta mi się nie podobają. Wręcz przeciwnie, są śliczne, zdjęcia są w każdym calu perfekcyjne oraz pomysł na nie, o czym wspominałem, jest nowatorski.
Więc?


Pokuszę się o pewne porównanie, które chyba nie jest tak całkiem nieuprawnione.
Długo nie mogłem uwolnić się od uczucia zaskoczenia, gdy ujrzałem kalendarz Pirelli na przyszły rok. Zdjęcia autorstwa Steve McCurr'ego są oczywiście dobre, bo jakże mogłoby być inaczej, ale przede wszystkim pomysł zwala z nóg. Tym razem modelki stanęły przed obiektywem... ubrane. I można by się pokusić o pytanie, czy to One grają tam pierwsze skrzypce, czy może Rio de Janeiro, które jest tłem tej sesji.


Być może mój brak zachwytu nad Cyclepassion wynika z tego właśnie porównania... ale przecież nie będę go porównywał do kalendarza z empiku pod tytułem "Konie polskie". W konkurencji zaskakiwania odbiorcy "nasz" kalendarz, w zestawieniu z Pirelli, wypada jakoś blado.
Sesja dla tego pierwszego była robiona w maju, więc dla autorów Cyclepassion nie był tajemnicą pomysł na nierozbieranie modelek. Oczywiście nie oczekiwałem plagiatu... ale może czegoś bardziej zaskakującego niż wciąż delikatnie rozebrane kolarki w nowej scenerii.

Czego wiec chcę, czepiam się?
A gdyby tak... przed obiektywami fotografów Cyclepassion postawić kolarzy? Co Wy na to, drogie panie?


Jeśli jednak, zamiast Pirelli, chcielibyście powiesić na swojej ścianie Cyclepassion, to jest do kupienia tutaj.